NE EKSİKTİ ?

  Doğuda çocuk olmak mı zor yoksa batı damı?,birçok insan doğuda diyecektir,ama ben farklı bir açıdan ele almak istiyorum, hangi çocuk daha mutludur diye soruyorum,odasında çeşit çeşit oyuncakları olan mı?çamurdan ve tahtalardan oyuncaklar yapıp oynayan mı?hiç yorulmadan koşmadan bilgisayar başında istediği oyunu oynayan mı?sokakta onlarca arkadaşıyla oyunun kuralını,süresini kendileri koyarak oynayan mı?dolabı kat kat kıyafetlerle dolu olmasına rağmen gözü hala başka kıyafetlerde olan çocuk mu?yoksa bayramdan bayrama kıyafet alınan ve o kıyafete gözü gibi bakan çocuk mu mutlu?dışarıda fast food restaurantlarını dolduran çocuklar mı? yoksa yarım ekmeğin arasına domates peynir koyup onu dışarıda arkadaşlarıyla paylaşan çocuk mu daha mutludur?verilen her ödevin bilgisayardan en başta olanını seçip yazıcıdan çıktı alan çocuk mu?yoksa saatlerce kitaplardan araştırıp öğretmeninin beğenisini kazanmak için defterine en güzel yazısıyla yazan çocuk mu daha mutludur?doğu batı diye ayırmak yalnış oldu belki onu şöyle düzeltmek istiyorum varlık içinde yaşayan çocuklar mı yoksa imkanları kısıtlı olan çocuklar mı?hepimizin cevabı aynı diye düşünüyorum.
  

  Peki ne eksikti de çocuklarımız mutluluğu bilmiyorlardı?sorun eksik materyaller değildi sorun eksik zaman,eksik ilgi,eksik paylaşımdı,sorun eksiklerini tamamlamak değil eksik parça olamamaktı,onlara her istediklerini alarak mutluluğu verdik sandık,onları dışarıdan uzak tutmak için dışarıyı öcü gibi tanıttık,oysa uzaktan onları izleyerek  mahalle arkadaşlıkları kurmalarına izin vermeliydik,paylaşmayı,dostluğu,oyun oynarken yorulmayı,koşmayı,terlemeyi oyunda olsa kaybetmeyi,kazananı tebrik etmeyi öğrenmelerine izin vermeliydik,gece yatağa yattıklarında yeni çıkan telefon modellerini değilde sokakta arkadaşlarıyla hangi oyunu oynayacaklarını hayal etmelerini sağlamalıydık,verilen sorumluluğu en kolay yoldan değilde araştırarak,severek yapmaları için teşvik etmeliydik,geç mi kaldık? hayır kalmadık, pahalı eşyaların değil sıradan şeylerinde mutluluk verebileceğini onlara göstererek başlayabiliriz bence,çamurla,toprakla oynamalarına izin vererek,bilgisayar üzerinden değil arkadaşlarıyla kardeşleriyle gerçek hayatta hangi oyunları oynayacaklarının listesini çıkarak başlayabiliriz,ihtiyaç dışı çocuklarımıza aldığımız herşey çocukların tatminkarsızlığına yol açar,şükretmeyi,hayal kurmayı,paylaşmayı,sorumluluklarını unutturacak şeyler yapmayarak ve almayarak başlayabiliriz onlara mutlu olmayı öğretmeye......