Ne güzeldi o küçücük mahalle bakkallarımız küçücüktü,karışıktı ama ne istesek mutlaka vardı,yok yoktu,biz raflarda aradığımızı göremezken bakkalın var deyişine şaşırırdık nerede demeye kalmaz bakkal amcamız hemen uzatır buyur derdi,her içeri giren müşteriye önce hoş geldin der,sonra kısa bir sohbet edilirdi o sohbetlerin içinde sattığı ürünler hakkında sorularda sorar ve hangi ürünlerin iyi veya kötü olduğunu analiz ederdi eğer o an aldığımız ürün kötüyse onu alma sen bunu al diye uyarırdı,siparişleri paketler verirdi ve bereket duasıyla müşteri uğurlanırdı,hele bakkala gelen çocuksa değmeyin bakkalın keyfine onunla sohbet edip eline bir şeker vermesi gününün yorgunluğunu sanki alıp giderdi ondan,hiç bıkmadan her gün aynı heyecanla o bakkal açılır,hazırlıklar yapılır sabah ekmekleriyle birlikte gelen her mahalle sakinene sıcacık günaydınlar sunulurdu,boş vakitlerde kapı önüne atılan taburede mahalle sakinleriyle otulur,günlük sohbetler yapılırdı,her şey bir yana herkese güvenirdi bakkallarımız kim ödeyebilir,kim ödeyemez bakmadan veresiye defterleri açılırdı,o kadar anlayışlı olurlardı ki borcunu ödeyemeyenleri utandırmamak için güler yüzünü ve sohbetini hiç eksiltmezdi,onlar borcunu ödeyene kadar borcu hatırlatacak ne bir söz ne bir davranış sergilerlerdi,toplam tutarda o küçük küsuratlara tenezzül etmezlerdi kalsın abla,abi arama derlerdi yada sonra geldiğinde verirsin derlerdi.meyveyi sebzeyi tek tek silerek itinayla dizerlerdi kasaya sanki yeni dalından kopmuş gibi iştahlandırırdı bakkala gideni,tartıda hiç cimrilik yapmazdı eksiği olmaz ama fazlasıda tartıdan alınmazdı o fazlası için benden olsun abla denirdi.
İşte böyle içten ,sıcacık sohbet kar bakkallarımızı özlüyorum,şimdi kocaman avm lerimiz var içlerinde ne arasak var ama bizi güler yüzle hoş geldin diye karşılayan içten insanlar yok,istediğimiz ürünü bulmamıza yardımcı olan samimi insanlar yok,ödemeyi yapıp çıkarken bereket versin,hayırlı günler diyen kimseler yok,tutarın küçücük kuruşlu küsuratlarda arama boşver kalsın diyen kimseler yok,gidiyoruz tabelalardan ürünlerin yerini buluyoruz,alıyoruz,ödüyoruz çıkıyoruz,robot gibi duygusuz,somurtkan ve yorgunluğumuz hem bizim hem ordakilerin yüzlerinden belli bir şekilde öylece bir an önce eve kendimizi atmak için koşturuyoruz,adım başı gün geçtikçe artan avmlerimiz var, ama azalan paylaşımlarımız,azalan sohbetlerimiz,azalan gülücüklerimiz var ve çokca yorgunluklarımız var.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder